به نام آرام بخش جان
چن سالی بود دگ امتحان های آکادمیک و تحصیلی نداشتم و همش دل ب امتحان های خودش سپرده بودم تا این یک ماه اخیر ک 12واحد سر سخت در مقابلم قرار داشت ک باهاشون دست و پنجه نرم کردم خب بگذریم از این ک بکنی طول کشید ک خودم و پیدا کنم ولی شکر خدا ک خوب گذشت
دلم تنگ شده بود برای وبلاگ، برای نوشتن، برای سبک شدن. از گذر زمان و دل مردگی متنفرم ولی خب انگار میخواد این بلا سرم بیاد، اونم منی ک همش اهل دل بودم و آهنگ و نوشتن، حالا بعد از چندین وقت شاید نزدیک دوسال یکی از ترانه های خاطره انگیز و قشنگم و اتفاقی پیدا کردم، اینم رسم روزگاره ولی باید زودتر جلوش و بگیرم
و اما حسن ختام متن امشب باشه همون ترانه کذایی
یاعلی مدد
شبا تو زمزمه های می خونه
هرکی از تو میخونه خوب میخونه
هرکی از تو میخونه غم تو صداشه
غمی ک خوبه تو هر صدایی باشه
غمی ک تا نباشه صدا صدا نیست
این همه زمزمه تو می خونه ها نیس
میگن عاشق یه صدای دیگه داره
عاشقی حال و هوای دیگه داره
میخونم تا همه باور بکنن
از تو خوندن یه صفای دیگه داره
شبا تو زمزمه های می خونه
هرکی از تو میخونه خوب میخونه
قصه ای،؟! خوابی؟! ، خیالی مگ تو؟!
آرزو های محالی مگ تو
واسه هر سری یه سودایی داری
سرنوشتی مگ فالی، مگ تو
