به نام آرام بخش جان
یادمه نزدیکای محرم یه عطر و حال و هوای دیگه داشت نفس ها حرم حسین داشت و دلامون همه آماده، ولی انگار توی این دنیای بی در و پیکر و شهر های بی حواس دیگ احوالات احوال قبل نیست البته به خود فرد بستگی داره یکی مثه من بایدم قلبم قفل باشه و نفس هام محرمی نباشه
خیلی ها میگن داستان 1400سال پیش خیلی ها میگن اصلا کی؟! کجا؟!
ولی هرکی هرچی بگه باید امام حسین و حس کرد با عشقش با اسمش با لطفش
کاری به مستند و اثبات نداشته باشیم کار دل کتاب ریاضی نیست
دل دودوتا چارتا نداره، دل، همیشه دودوتاش میشه ده تا محرم و غم حضرت عشق با هیچی منافات نداره فقط باید محترم بود و احترام داشت خیلی ها مثل عزادار شراب خور میزنن، نذری دهنده نزول خور و...... اینا همش بستگی به شخص داره به حساب امام حسین نزارین
تو این زمونه یکم اعتقاداتمون کم شده یکم که چه عرض کنم بیش از یکم
ولی خواهشن بیایم قول بدیم حداقل ارتباطمون و با معنویات حفظ کنیم
هر کاری میکنیم خوب یا غلط ولی یه ارتباط دلی داشته باشیم با اهل بیت با خدا و....
این حرفا سخنرانی نیس این حرفا بیشتر تجربی و شنیداریه، این همه غم که تو دلامونه و گاهی دلیلی براش نداریم و به کسی نمیتونیم بگیمش فقط با درد و دل های قشنگ و خدایی حل میشه
امام حسینی بودن نه ریش میخواد نه انگشتر امام حسینی بودن اخلاق میخواد و محبت و راستی پس اگه کسی و دیدی با ظاهر مذهبی خطایی کرد نزن به حساب های دیگه یا اگ کسی و دیدی تیپ زده یا حجابش خوب نیس میره هیات نگو میره برا فلان کار
محرم نزدیکه به خودم میگم، بیا لااقل ده روز با حسین باش ده روز صبحا سلام عرض کن، گره از کار مردم حل کن و هزار کار خوب و درستی ک میدونی به دلت و دل ارباب میشینه
حرفام سخنرانی نبود حرف دلی بود
مارو یادت نره حضرت عشق
یاعلی مدد
