به نام آرام بخش جان
بچه ها جمع بودن نشسته بودیم دور هم، طرف میگفت ایشالا شما هم جور کنید دسته جمعی بیایم رستوران، فقط خندیدم به خودم گفتم مگ عشق جور کردنیه، روزگار متاسفانه این شده فعلا فقط امیدوارم دوست گلم تو این رودخونه عشق مجازی غرق نشه
قلب حقیقیه نه مجازی، قلب میتپه، کند میشه، تند میشه اینا یعنی عشق، مجازی از اینا داره!!؟؟
بیخیال
دلم حال و هوای یه داریوش قشنگ و داره
بزار ببینم چی داریم.
دستای تو
ای که بی تو خودم و تک و تنها میبینم
هر جا که پا میزارم تو رو اونجا میبینم
یادمه چشمای تو پر درد و غصه بود
قصه ی غربت تو قد صدتا قصه بود
یاد تو هرجا که هستم با منه داره عمر من و آتیش میزنه
تو برام خورشید بودی توی این دنیای سرد
گونه های خیسم و دستای تو پاک می‌کرد
حالا اون دستا کجاست، اون دوتا دستای خوب
چرا بی صدا شده لب قصه های خوب
من که باور ندارم اون همه خاطره مرد
عاشق آسمونا پشت یه پنجره مرد
آسمون سنگی شده، خدا انگار خوابیده
انگار از اون بالا ها گریه هام و ندیده
یاد تو هرجا که هستم با منه
داره عمر من و آتیش میزنه
اینم از این خدایا شکرت بابت همه چی
اسم متن هم باشه اسم این ترانه
