به نام آرام بخش جان
چقدر تکیه به درگاهت زیباست
چقدر نگاه کردن به عظمتت ستودنی است
آنقدر چقدر می‌توان برای رحمت و سخاوتت ردیف کرد که زبان قاصر شود
ولی به حق همین حد نامتناهی اوضاع دگرگون و درهم کشور و سامان ببخش
کسی درحق ملت نیست هرکس به فکر خودش و منفع شخصی خودش هست، کسی به فکر مدیریت کرونایی کشور نیست گروهی به فکر جمع کردن سفره 8ساله پر تدبیر و پر گند خود و گروهی به‌فکر پهن کردن سفره چهارساله و..... خود هستند
گروهی برای رسیدن به مقام و صندلی برنامه ریزی می‌کند
و و گروهی برای چسباندن خود به صندلی گروه دیگر و هیچ کس هم به جز خدا به فکر اشک یتیمان و فقیران این کشور نیست
حق های بسیاری که پامال می‌شود و انگار کمتر کسی به فکر این حق های ناحق شده هست
تاوان یه عده گروه خاص گریبان گیر ملت می‌شود و اوضاع می‌شود همینی که می‌بینیم
من نا امید نیستم به هیچ وجه نا امید نیستم چون خدا بالاخره روزی جواب اشک های ریخته شده از سر خجالت زن وبچه مردان و گریه های کارگرانی که با ناتدبیری و رانت از کار بیکارشدند را پاسخ می‌دهد فقط تنها نگرانی ام این است که این پاسخ آسیبی به مردم نزند و فقط پاسخ خورندگان بیت المال داده شود
ما فقط باید تا جایی که می‌شود به هم کمک کنیم و خودمان در حق هم باشیم
گاهی کمک فقط می‌شود به یک دلخوشی ساده به کسی تا کمک های مادی و معنوی دیگر
پس الان باید دست هم رابگیریم و زمین خورده ای را از زمین بلند کنیم بدون هیچ چشم داشت و غروری
فقط باید به خدا تکیه کرد باقی بهانه های اضافیست
یاعلی مدد
