به نام آرام بخش جان
این که یهو دلتنگ بشی و یهو دوای دلتنگی بگه بیا پیشم تا آروم بشی
این خودش یه دنیاست
دوایی که آروم بخش هر دردیه
دوایی که هر لحظه دیدنش یعنی یه دنیا آرامش
مردی از جنس مهربونی، آرامش
امام رضای بزرگ
الان فاصلم با دوای درد هام کمتر از 200 متره و پنجره اتاق کوچیک مسافرخونه به نظرم یه دریاست
چقدر آرومم الان
اینجا خبری از دنیای بی وفا با همه رنگ و لعابش نیست
همه دنیا میشه حرم
میشه نوشته سر در حرم
ادخولها به سلام امنین
چقدر دلم تنگ بود
چقدر تو این دوسال اتفاق افتاد
چقدر برات درد و دل دارم
چقدر گله دارم
ولی درست مثل همیشه مگه میشه به دیدار اومد و گله کرد
جلوی باب الکرم باشی بخوای لب به گله باز کنی؟!!
خلاصه نایب الزیاره همه دوستان هستیم اگر قابل باشیم
